2022-09-16 10:00:00 
Takie wycieki często pozostają niewidoczne przez długi czas, aż nasiąknięte wodą przegrody i wyposażenie ujawnią problem w postaci widocznych zacieków lub pleśni. Wczesne wykrycie tych zagrożeń jest skomplikowane i zazwyczaj wymaga specjalistycznych badań.
Dodatkowo, przydaje się detektywistyczna dociekliwość, ponieważ objawy mogą pojawiać się w miejscach odległych od źródła problemu.
Niepokojące objawy przecieków
Nieznaczne przecieki mogą pozostawać niezauważone przez długi czas, zwłaszcza gdy woda wnika w ukryte obszary. Jednakże z upływem czasu, w zależności od lokalizacji i intensywności gromadzenia się wilgoci, mogą pojawić się niepokojące objawy.
Charakterystycznym sygnałem zawilgocenia murów jest zmiana odcienia farby na ścianie, a przy dłuższym narażeniu na wilgoć – zmiana struktury farby, przypominająca nakrapiany tynk. W bardziej zaawansowanym stadium może dochodzić do odspajania się farby i tynku.
Objawy zawilgocenia najczęściej występują pod oknami, u dołu ścian lub w narożnikach, szczególnie tam, gdzie na zewnątrz zlokalizowane są rury spustowe z systemu rynnowego. Kolejnym alarmującym sygnałem są zmiany w pokryciu podłogowym, zwłaszcza gdy jest to parkiet lub panele drewniane.
W warunkach wysokiej wilgotności te materiały pokryciowe ulegają deformacji – podłoga może się wybrzuszać, odstawać od podłoża, a na połączeniach pojawiają się szczeliny. Objawy te często występują na styku podłogi ze ścianą, szczególnie w pobliżu drzwi prowadzących na taras lub balkon.
Niepokojący może być także wyczuwalny zapach stęchlizny, mimo prawidłowej wentylacji, oraz utrzymująca się wysoka wilgotność powietrza w pomieszczeniu. Takie objawy powinny skłonić do poszukiwania przyczyny zawilgocenia, eliminując inne czynniki, takie jak niedostateczna wentylacja czy przemarzanie ścian zewnętrznych.
Przy podejrzeniu przecieków warto przeanalizować możliwe miejsca ich wystąpienia. W wybranych obszarach można sprawdzić wilgotność przegród, pobierając próbki do badań materiału, na przykład przy użyciu wiertła koronowego.
Czy okna są całkowicie szczelne?
Jedną z najczęstszych przyczyn wilgoci wokół otworów okiennych jest nieszczelne osadzenie okna lub jego niedostateczna wodoszczelność, wynikająca z niskiej jakości wykonania, naturalnego starzenia się uszczelek czy rozregulowania okuć.
Problemy te są szczególnie powszechne w przypadku okien użytkowanych od wielu lat. Takie przecieki można stosunkowo łatwo wykryć – po intensywnych opadach deszczu połączonych z silnym wiatrem, który wieje prostopadle do ściany, na obramowaniu okna pojawiają się strugi wody, co wskazuje na miejsce nieszczelności.
Nowoczesne okna powinny mieć gwarantowaną klasę wodoszczelności, co zapewnia odporność na przecieki przy określonych prędkościach wiatru.
Na przykład, okno klasy 4A powinno chronić przed przeciekami przy zacinającym deszczu i wietrze o prędkości około 50 km/h (co odpowiada naporowi o ciśnieniu 150 Pa) przez co najmniej 30 minut.
Często jednak przy zakupie okien nie zwracamy uwagi na ten parametr, a producenci nie zawsze przeprowadzają odpowiednie testy. Nawet okno o najwyższej klasie wodoszczelności nie uchroni przed przeciekami, jeśli zostanie niewłaściwie zamontowane.
Szczególnie newralgicznym miejscem jest dolna część ościeżnicy, gdzie woda spływająca z całej powierzchni okna może wnikać pod jego osadzenie. Dlatego konieczne jest staranne uszczelnienie tego miejsca, a wszystkie okna fasadowe powinny mieć parapety wystające co najmniej 5 cm poza płaszczyznę ściany.
Nachylenie parapetu na zewnątrz powinno wynosić minimum 5%, co zapewnia szybki odpływ wody opadowej.
Parapet pełni kluczową rolę w uszczelnieniu i ochronie ramy okiennej, zapobiegając wnikaniu wody w miejsce jej połączenia ze ścianą. W przypadku ścian warstwowych chroni również przed przedostawaniem się wilgoci pod warstwę ociepleniową, co mogłoby skutkować pojawieniem się zacieków wewnątrz domu.
Dlatego niezwykle istotne jest solidne uszczelnienie miejsca styku parapetu z ramą okienną oraz utworzenie bocznych krawędzi na parapecie, które zabezpieczą przed podciekaniem wody. W ten sposób chronimy także elewację przed zaciekami, gdy zacinający deszcz spłukuje zanieczyszczenia z okien i ościeży.
Przecieki z tarasu lub balkonu
Wnikanie wody opadowej w miejscach połączenia tarasu lub balkonu ze ścianą zewnętrzną to częsty problem, wynikający z błędów w konstrukcji płyty wspornikowej i niedostatecznych uszczelnień. Przecieki w tych miejscach pojawiają się głównie podczas topnienia śniegu, co jest spowodowane brakiem odpowiedniej różnicy poziomów między wysokością drzwi tarasowych a powierzchnią tarasu lub balkonu. Uwzględniając grubość wszystkich warstw pokryciowych, różnica ta powinna wynosić co najmniej 5 cm z obniżeniem na zewnątrz.
Kolejnym powodem może być brak odpowiedniego nachylenia podłogi w kierunku zewnętrznych krawędzi, które powinno wynosić 1,5-2%, co umożliwia szybki odpływ wody.
Warstwa spadkowa powinna być umieszczona pod wszystkimi warstwami hydroizolacyjnymi, co zmniejsza ryzyko podciekania wody zarówno na powierzchni, jak i w warstwach wewnętrznych.
Dodatkowym problemem z uszczelnieniem styku płyty ze ścianą jest często kolejność wykonywania prac wykończeniowych. Zazwyczaj najpierw wykonuje się ocieplenie domu, a pokrycie balkonu czy tarasu zostawia się na później. W rezultacie hydroizolacja płyty tarasu kończy się na linii ocieplenia ściany, co umożliwia wnikanie wody pod tę warstwę termoizolacyjną.
Prawidłowe zabezpieczenie przed przeciekami powinno tworzyć szczelną i ciągłą powłokę na płycie, rozciągającą się około 20 cm na surową, ale wyrównaną ścianę.
Idealne rozwiązanie to zastosowanie dwuskładnikowej zaprawy wodoszczelnej na powierzchni, wzmocnionej taśmą umieszczoną w narożniku płyty i ściany po odpowiednim wyprofilowaniu styku.
Dla dodatkowej ochrony przed zabrudzeniem i wnikaniem wody, pas ściany przy podłodze tarasu powinien być pokryty płytkami ceramicznymi. Płytki te nie powinny stykać się bezpośrednio z nawierzchnią tarasu – należy pozostawić przerwę, którą wypełnia się sznurem dylatacyjnym, a następnie zabezpiecza warstwą silikonu. Górną krawędź płytek cokołowych również zabezpieczamy silikonem lub masą akrylową.
Osadzenie drzwi balkonowych musi zapewniać absolutną szczelność na dole i nie może być wykonane jedynie na piankę montażową i klocki dystansowe. Dobrym rozwiązaniem jest osłonięcie ramy pasem z blachy, tworzącym szczelną barierę sięgającą do poziomu surowej płyty tarasowej.
Przecieki pod warstwą ocieplenia elewacji
Powszechne ocieplanie domów metodą BSO z użyciem styropianu powoduje, że na styku ściany konstrukcyjnej i termoizolacji tworzy się sieć kanałów, którymi może przemieszczać się woda przenikająca pod pokrycie.
W zależności od miejsca i intensywności przecieku, część wody wsiąka w podłoże, a reszta spływa do poziomu przegrody zamykającej ocieplenie od dołu, na przykład płyty balkonowej lub listwy startowej w systemie BSO.
Widoczne zawilgocenia na wewnętrznej stronie ściany pojawiają się po dłuższym czasie, gdy przenikająca woda nasiąka dół muru leżącego na wodoszczelnej przegrodzie.
W przypadku takich objawów w pomieszczeniach na poziomie gruntu, warto również uwzględnić możliwość podsiąkania kapilarnego, szczególnie w starszych domach z niewystarczającą hydroizolacją fundamentów.
Ustalenie źródła przecieku pod ociepleniem może być skomplikowane i często opiera się na domysłach, biorąc pod uwagę rodzaj elementów znajdujących się powyżej – balkonów, tarasów, daszków, okien czy systemów odwodnienia dachu. Woda pod ociepleniem może także pojawić się wskutek długotrwałych zacinających opadów deszczu, które powodują wnikanie wody przez szczeliny i uszkodzenia w warstwie ociepleniowej.
Przeciekom elewacji spowodowanym ekstremalnymi warunkami atmosferycznymi nie da się całkowicie zapobiec, dlatego należy skupić się na osuszaniu ścian i poprawie wentylacji pomieszczeń, aby zminimalizować skutki zawilgocenia.
Autor: Redakcja BudownicwoB2B.pl
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: buduejemydom.pl, FFiL Śnieżka, Knauf, fotolia, Rheinzink
Komentarze